Ҳар шахсе, ки бо шарму ҳаё аст ҳамеша аз хислати ҳамида, мисли фазлу дониш, заковат ва фарҳангу ҳунар бархурдор аст.
Ин қабил одамон фурӯтану боҳиммат ва дурандешу донишманд мешаванд. Фурӯтаниву боҳимматӣ тоҷи сари шахси бошарму ҳаё буда, ба ҳусни ӯ ҳусни дигаре зам мекунад.
Шарму ҳаё ба зебогии духтарон ҳусни дучанд зам намуда, онҳоро боз ҳам зеботару дилкаш месозанд.
Аз ин рӯ, аз чеҳари шахсоне, ки ба худ фурӯтаниву боҳимматиро пеша карданд, мудом нур меборанд.
Нуре, ки онро ҳамчун нури адаб эътирофаш карданд.
