Бойгонии матолиб

Агарчи ислом дар сарзамини араб ба вуҷуд омада бошад ҳам, то имрӯз мардуми кишвару минтақаҳои зиёд аз Шарқ то Ғарб онро пайравӣ доранд ва аҳкоми меҳварии он: тавҳид, нубувват ва маъодро, новобаста аз мансубияти миллӣ, қабул доранд. Шояд то ҳол араб иддаои мулукият дар ислом дошта бошад, вале ин даъвоҳо ҳатто асоси динӣ надоранд. Чаро! Далели ин таъкиди Қуръон (сураи 49, ояти 13) бар ин аст, ки «Гиромитарини шумо назди Парвардигор парҳезгортарини шумост». Дар ин оят дини ислом меъёри бартариятро муайян кардааст.